Van Tobago naar Devil's island,French Guiana

Na een heerlijke dag op zee liggen we op drie januari voor de kust van "Devil's Island". Eigenlijk is dit een foute benaming, want het is niet één eiland, maar het zijn er drie. We liggen voor anker en worden met tenders naar het hoofdeiland gebracht. Waar kent iedereen deze eilanden van ? De eilanden zijn met name beroemd geworden door een roman van Henri Charrière uit 1968 genaamd: Papillon (Charrière claimt dat hij ontsnapt is van het eiland, de Fransen zeggen, dat hij er nooit gezeten heeft) en misschien nog meer door de verfilming van dit boek in 1973. De gelijknamige film met in de hoofdrol Dustin Hoffman en Steve McQueen. De eilanden vormen de groep " Îles du salut ", deze eilandengroep werd gebruikt door Napoleon als gevangenis. De gevangenis werd geopend in 1852 en pas in 1953 gesloten. 80.000 gevangenen hebben hier het leven gelaten door slechte omstandigheden en tropische ziektes. De beroemdste gast is Alfred Dreyfus geweest, die onschuldig zijn dagen sleet op Île du Diable, zijn hutje staat er nog steeds. Île Royale was het ontvangst eiland, daar was de kerk en woonde de directeur, Île Saint Joseph was het eiland waar de gevangen naar toe werden gestuurd voor eenzame opsluiting en Île du Diable was voor politieke gevangenen. Het was bijna onmogelijk om te ontsnappen van de eilanden vanwege de sterke stroming rond de eilanden. De film Papilllon vertelt het verhaal van een succesvolle ontsnapping.
Wij gaan met de tender naar îlse Royale, het ontvangstgebouw staat er nog steeds en naar mate je de heuvel op loopt (klautert ) kom je steeds meer ruïnes van de gevangenis tegen. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe het geweest is om hier opgesloten te zitten, hitte, ongedierte en honger. Eenzame opsluiting betekende jaren in een donker hol zonder ramen. Men is bezig, omdat de eilanden een toeristische trekpleister zijn, om de gebouwen te restaureren. De kerk is al aardig opgeknapt. We lopen langs allerlei gebouwen en komen uiteindelijk bij een modern hotel. Je kunt hier dus logeren. Op zich zelf bijzonder, want er is hier niets te doen, het eiland met de ruïnes heb je na een halve dag wel gezien, er zijn geen stranden en het is bloedheet. Misschien dat je tochten kunt maken met een catamaran, die we bij pier zagen liggen.
Blij dat we niet opgesloten zijn, nemen we de eerste tender terug naar het schip en zijn blij met een koud drankje.