Van Parintins naar Manaus, Amazone, Brazilië

We worden wakker als we al aangemeerd zijn aan de cruise terminal van Manaus. Met ruim 2 miljoen inwoners is Manaus de grootste stad in het Amazonebekken. Rond 1650 was Manaus niet meer dan een tentenkamp van waaruit jacht werd gemaakt op indianen voor de slavenhandel. In 1669 bouwden de Portugezen een fort om zich te beschermen tegen de Spanjaarden, pas in 1832 kreeg Manaus stadsrechten. Manaus werd belangrijk aan het eind van de 19e eeuw toen de rubberhandel fabelachtige rijkdom verschafte. Voordat rubberboomzaadjes clandestien het land uit werden gesmokkeld door een Brit en de productie in Azië op gang kwam, had Brazilië het absolute monopolie in de productie en verkoop van rubber. Dat het geld tegen de plinten klotste in die tijd is terug te zien aan de monumentale huizen en gebouwen (of de ruïnes daarvan) in neoclassicistische stijl. Het beroemdste voorbeeld is het inmiddels prachtig gerestaureerde Operagebouw. Alle bouwmaterialen, sculpturen en houtsnijwerk werden in die tijd aangevoerd vanuit Europa Ook werd de Mercado Municipal gebouwd, gebaseerd op de Parijse markt Les Halles. Het Kamer van Koophandel gebouw aan de haven kreeg twee identieke torens/ingangen, omdat de vrouw van de gouverneur niet door dezelfde ingang wilde gaan als het gewone volk. Wij gaan de stad in en vergapen ons aan de prachtige gebouwen, mooie wegen, het speciaal voor de WK gebouwde 2014 stadion en parken. Helaas zijn sommige koloniale gebouwen niet bijgehouden en in verval geraakt. Wij hebben tot nu toe tijdens de reis weinig gemerkt van het "regenwoud" en het feit dat we nu in de regentijd hier zijn. Dat verandert plotsklaps, als we aankomen bij het mooiste wat Manaus te bieden heeft, het "Opera House". Voor het eerst, terwijl wij in polo en korte broek de toerist uithangen, gaan de hemelsluizen open op een echt tropische manier, de sprint naar de ingang van het "Opera House" was van wereldniveau, maar kon niet voorkomen dat we kletsnat werden. Eenmaal binnen stonden we perplex van de schoonheid van het gebouw, balkons, stoelen, toneel, muurschilderingen en inrichting is moeilijk te beschrijven en de foto's laten onvoldoende zien hoe mooi het in werkelijkheid is. We vervolgen de stadstoer op het moment dat het weer droog is en passeren o.a. de markthallen , een ontwerp van Eiffel, en de drukke veerboot terminal.
Morgen , we zijn hier twee dagen, gaan we met een lokale boot en daarna kleinere bootjes verder de Amazone op, op zoek naar de "Encontro das Águas". De "ontmoeting van wateren" is waar de Rio Solimões en de Rio Negro samenkomen. De verschillen in temperatuur, stroomsnelheid en samenstelling van de waterstromen zorgen ervoor dat de stromen ruim 15 kilometer naast elkaar stromen, voordat ze mengen.
Als je twee glazen water naast elkaar zet, zie je duidelijk dat het water van de Rio Negro helder is en van de Amazone vol sediment , dus troebel.
Tijdens onze tocht met Amazon Explorer varen we wat zijrivieren van de Amazone op en een meer. Rondom het meer zien we "floating houses" en huizen op palen. Dit alles om bij de enorme jaarlijkse stijging van de Amazone droog te kunnen door staan. In één van de dorpjes gaan we via een houten loopbrug de jungle in op zoek naar de Victoria Amazonica, de grootste waterlelie ter wereld. We hebben een beetje pech, het is nog net niet het seizoen en de waterlelie komt net op. De bladen zijn nog niet op z'n grootst, wel zien we knoppen en een bloem. Op de terugweg zien we een paar speelse aapjes.
We gaan op weg naar Manaus en leggen aan praktisch naast ons schip. Morgen gaan we alweer op de terugweg, we hebben ruim 1500 kilometer over deze enorme rivier afgelegd en hebben eigenlijk maar een klein stukje gezien, wat al heel indrukwekkend was.