Van Recife naar Salvador, Brazilië

Tegen de middag op 16 januari naderen wij onder een strak blauwe hemel Salvador da Bahia. Vanaf het water is het een schitterend gezicht. De stad is op een schiereiland gebouwd en beslaat de hele lengte van het schiereiland. Als je vanaf zee kijkt lijkt er geen einde te komen aan de eindeloze rijen hoogbouw in de verte. Wij leggen aan bij een oud gedeelte van de haven en omdat er een enorm ander cruiseschip voor ons ligt moeten we best een eindje lopen naar de cruiseterminal. Wij blijven hier vannacht liggen en besluiten, omdat het al in de middag is slechts een klein stukje de stad in te lopen naar de Mercado Modelo. Deze markt is gevestigd in het oude douanegebouw en herbergt zo'n 300 verschillende kraampjes met van alles: fruit, vlees maar ook prullaria. Achter de markt is de ingang van de "Elevador Lacerda". Dit zijn vier liften, die je in ongeveer 20 seconden van de Cidada Baixa naar de Cidada Alta (oude stad) brengen, die 72 meter hoger ligt. Al in 1610 installeerden de Jezuïeten een touw lift op deze plek om mensen en goederen naar boven te hijsen. De huidige liften zijn recentelijk in de oude Art Deco stijl gerestaureerd. Wij zijn naar de ingang gelopen, maar niet met de lift naar boven, het was te druk en bovenal veel te heet. Veel (kantoor)gebouwen rondom de cruiseterminal zijn verlaten en in slechte staat. Ons wordt verteld, dat het hier nog niet zolang geleden het financiële centrum was. Het centrum is verplaatst en deze oude gebouwen zullen plaats maken voor gloednieuwe appartementsgebouwen. Recht tegenover ons schip zien we een tweede mogelijkheid om boven te komen, een soort trammetje. Wij horen dat deze mogelijkheid niet voor toeristen is, te gevaarlijk. Het station ligt in een favela. Vanaf het schip kunnen we zien dat er veel van dit soort krottenwijken zijn. We zijn tijdens onze hele reis en met name in Brazilië gewaarschuwd voor wat ze noemen "petty crime", zoals zakkenrollers en tasjesdieven. Hier schijnt het nog erger te zijn. Bij het passeren van de cruiseterminal wordt Ad gestopt en gemaand zijn gouden kettinkje af te doen. Te gevaarlijk, het zou afgerukt kunnen worden. Later hoorden we, dat in Manaus 8 medepassagiers beroofd zijn, oppassen dus.
De volgende morgen gaan we de stad verkennen en met name de oude stad boven. Het grote cruiseschip, dat gisteren voor ons lag is weg en haar plaats is ingenomen door een zo mogelijk nog groter schip. Duizenden toeristen, gecombineerd met de lokale toeristen allemaal op weg naar dezelfde bezienswaardigheden, een enorme drukte overal. We gaan naar het uiterste puntje van het schiereiland, waar een prachtig gerestaureerd Portugees fort staat (er liggen er meer voor en aan de kust). Vlak erbij is één van de eerste "exclusieve" wijken direct aan het strand, daar ontmoette Ad zijn vriendin, een dame waar je tegen betaling mee op de foto kunt. Deze dames zie je door de hele stad. Tijdens de rit zien we goed onderhouden oude koloniale villa's en gebouwen, een mooie, schone stad met lanen met prachtige oude bomen. Inmiddels zijn we "boven" aangeland op het plein, waar de lift aankomt. Hier start onze wandeltocht door de oude stad. De oude stad staat sinds 1985 op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en onderging in 1990 een grote restauratie die gedeeltelijk nog gaande is. Aan het centrale plein staat de Kathedraal van Salvador uit de 16 eeuw. In deze kerk is alles verguld, men heeft berekend, dat er minstens een ton (1000 kilo ) goud in is verwerkt. De stad zelf, de straatjes, de kleuren en de mensen zijn prachtig. Het is een waar genoegen hier te mogen rondlopen. Het werd zelfs nog beter toen we een klein oud hotelletje vonden waar we een koud biertje en wijntje konden nuttigen, want warm en druk is het hier wel. Op de terugweg komen we een groep mannen tegen, die de capoeira uitvoert. Dit is een van oorsprong Afrikaanse vechtsport, die door slaven is geimporteerd en lange tijd verboden is geweest tijdens het bewind van dictator Vargas (1934-1954). Nu wordt de sport weer uitgevoerd , vooral als dans.
Op de terugweg rijden we langs een kunstmatig meer aangelegd door de Nederlanders in de 17 eeuw om de stad op te delen in een Nederlands en Portugees stuk. Vroeger stonden hier riante huizen van zowel welgestelde Nederlandse als Portugese kooplieden. Nu staan er aan beide zijden krotten, de favela's. In het meer staan kunstwerken die watergodinnen moeten voorstellen. We rijden nog langs het Stadion waar het Nederlandse elftal Spanje met 5-1 versloeg tijden de WK van 2014 en gaan dan via de buitenwijken weer naar de pier. We hebben een mooie stad gezien, erg de moeite waard.